دکترین بازنمایی‌گرایی ریشه در فلسفه ذهن و علوم شناختی دارد، اما در فلسفه زبان نیز ردپای آن را می‌توان دنبال کرد. هدف از این مطالعه آن است تا رویکردهای بازنمایی‌گرایی به زبان و معنی با پژوهش‌های علم اطلاعات تطبیق داده شود. روشِ این مطالعه، فلسفی است. روش‌های فلسفی، روش‌های پژوهش عقلانی هستند و شاخصه روش فلسفی نظرورزانه بودن آن است. به این منظور، در بخش اول، کاربرد و دستاوردهای بازنمایی‌گرایی برای کنش بازیابی اطلاعات تحلیل شده است. پژوهش­ها با توجه به میزان پرداختن به مسائل زبان و معنی در سازماندهی و بازیابی اطلاعات دسته‌بندی شده‌اند. سپس در بخش دوم با عنوان نقد رویکرد بازنمایی‌گرایی در پیوند با کنش بازیابی اطلاعات، رویکرد بازنمایی‌گرایانه به زبان در کنش بازیابی اطلاعات در قالب پژوهش‌های مرتبط تحلیل و نقد شده است. بازنمایی‌گرایی در سازماندهی و بازیابی اطلاعات با تأکید بر بُعد زبانی نظریه­ای است که به دلیل وجود رابطه ثابت بین واژه­ها و جهانی که آن­ها بازنمایی می‌کنند، از آن طرفداری می‌نماید. بازنمایی‌‌‌گرایی در ابزارهای معنایی (همانند اصطلاحنامه‌ها، سرعنوان‌های موضوعی و رده‌بندی‌ها) که در این مطالعه از کلیه فرایندهای صورت‌گرفته بر روی آن‌ها با عنوان کنش بازیابی اطلاعات یاد شده، به اشکال مختلف قابل نقد است.

کلمات کلیدی