انتقال گرما به صورت جابه جایی از پدیده های پرکاربرد در طبیعت و صنعت است. یکی از روش های اثرگذار در افزایش مقدار حرارت انتقالی، استفاده از سطوح گسترش-یافته است که در صنایع مختلف و به شکل های متنوعی کاربرد دارد. در این مطالعه اثر افزایش سطح جانبی پره های حرارتی با افزودن تیغه هایی بر محیط آن، بر عملکرد گرمایی پره ها به صورت عددی و تجربی بررسی شده است. تغییر شکل مقطع در پی افزایش محیط جانبی، باعث تغییر در ضریب انتقال گرمای جابه جایی نیز می شود. در این پژوهش با در نظرگرفتن 6 طرح به صورت 4، 7 و 10 تیغه به شکل-های مثلث و مستطیل، با فرض سطح مقطع کل پره ثابت و برابر 30 میلی متر مربع، ضریب جابه جایی برای هر طرح به صورت عددی مطالعه شد. بیشترین مقدار ضریب جابه جایی متعلق به طرح 4 تیغه ی مثلثی و کمترین مقدار آن متعلق به طرح 10تیغه ی مثلثی است. پس از آن با انتخاب و ساخت دو طرح ده تیغه ی مثلثی و مستطیلی عملکردشان در مقایسه با پره ی دایره ای (پره ی مبنا) در سرعت های 2، 7/4 و 6/9 متربرثانیه در آزمایشگاه آزموده شد. تیغه ی مثلثی در تمام سرعت ها دمای پایه را نسبت به حالت مبنا حدود 12% کاهش داده در حالی که پره با تیغه ی مستطیلی، نه تنها دمای پایه ی پره کاهش نداده بلکه مقدار آن را تا حدود 12% افزایش می دهد.

کلمات کلیدی