علم کلام از ابتدای پیدایش همواره بین‌اندیشمندان اسلامی، مورد مدح و ذمّ موافقان و مخالفان قرار گرفته است. پس از تدوین کتب کلامی، برخی با این علم موافقت نمودند و به شرح و تفسیرآن پرداختند و برخی با آن مخالفت و به نقد آن پرداختند. سلفیه به پیروی از اهل حدیث به دلیل نقل گرایی حداکثری و کنار گذاشتن استدلال عقلی، با علم کلام مخالفت نموده و ورود در آن را مایه خسارت و گمراهی می‌دانند. آنان به دلایل گوناگون پرداختن به علم کلام را مورد نکوهش قرار داده‌اند. مهم ترین دلایل مخالفت با علم کلام عبارت‌اند از: عدم ورود سلف در علم کلام، نهی صحابه از ورود در آن، بدعت دانستن علم کلام، اشتمال علم کلام بر مطالب کاذب و اعراض از کتاب و سنت. در پژوهش حاضر تلاش شده است به شیوه توصیفی- تحلیلی و با رویکردی انتقادی، دلایل سلفیه پیرامون نهی از علم کلام، اعتبار سنجی و ارزیابی گردد. در پایان این نتیجه به دست آمده است که دلایل سلفیه در مخالفت علم کلام مغالطه‌ای بیش نیست و لازمه سخن آنان، مخالفت آشکار با قرآن و سنت است. افزون بر آن، دیدگاه آنان با نظر برخی از سلف صالح تعارض دارد.

کلمات کلیدی