زمینه مطالعه: تا کنون مطالعات بسیاری بر روی سلول های بنیادی مزانشیمی به ‌عنوان راه درمان بیماری‌های اسکلتی – عضلانی در اسب انجام ‌شده است. مغز استخوان و بافت چربی منابع اصلی جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی در اسب بوده‌اند. علی‌رغم وجود شباهت زیاد سلول های این دو منبع، تفاوت هایی نیز در ویژگی های زیست‌شناختی، تکثیری، تحریک ایمنی و تمایزی آن‌ها وجود دارد و هنوز توافقی بر سر اینکه کدام منبع برای ایجاد بانک سلول‌های بنیادی مزانشیمی آلوژن مناسب‌تر است وجود ندارد. ازآنجایی‌که برخی از این تفاوت ها در سطح بیان ژن قابل‌ردیابی هستند، استفاده از روش آنالیز کمّی بیان ژن (qPCR) در شناسایی بهتر این سلول ها و مقایسه این منابع توصیه می‌شود. هدف: هدف این مطالعه بررسی مقایسه ای میزان رونوشت ژن‌های Major Histocompatibility complex-I (MHC-I)، Cluster of differentiation-90 (CD90) و CD29در سلول‌های بنیادی مزانشیمی بافت چربی و مغزاستخوان اسب است که به ترتیب ژن‌های مؤثر در ایمنی‌زایی و نشانگرهای شناسایی موثر در استوژنز و لانه‌گزینی در این سلول‌ها هستند. روش کار: برای این منظور، سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی و مغز استخوان 3 رأس اسب مورد استفاده قرار گرفت. RNA تام سلول های پاساژ سوم استخراج گردید و پس از سنتز cDNA، میزان بیان ژن های مورد‌ بررسی، با روش qPCR مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: بر اساس نتایج این بررسی مشخص شد که سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی میزان برابری از ژن MHC-I و میزان بیشتری از ژن‌هایCD90 و CD29را در مقایسه با سلول های بنیادی مزانشیمی مغزاستخوان بیان می‌کنند که در خصوصیات بیولوژیک آن‌ها از جمله در مهاجرت و توان تمایزی تاثیر گذار هستند. نتیجه‌گیری نهایی: بر اساس نتایج به دست آمده، سلول‌های بنیادی مزانشیمی گرفته شده از مغزاستخوان و بافت چربی اسب از نظر الگوی بیان ژنی تفاوت‌هایی را نشان می‌دهند که موید تفاوت‌های عملکردی آن‌ها می‌باشد. تفاوت‌هایی که باید در درمان‌های مبتنی بر سلول مورد توجه قرار گیرند.

کلمات کلیدی