توجه به موقعیت امکانات درمانی و همچنین بیماریها، یکی از سرفصلهای جغرافیای پزشکی و ازجمله حلقه‏های درمان و میزان موفقیت در این خصوص است. براین‏اساس مطالعه حاضر به‌دنبال آن است تا با تکیه بر تحلیل‏های زمانی-فضایی و در چارچوب تئوری انتشارفضایی، پراکندگی عطاری‏های گیاهی در شهر مشهد را مورد تحلیل قرار دهد. شیوه مطالعه توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مدل‌های تحلیل فضایی همچون الگوهای تراکمی، مدلهای خودهمبستگی فضایی و مکعب‌های زمانی-فضایی است. متغیرهای تحقیق شامل:موقعیت عطاریها(1205عطاری)، زمان وتاریخ راه‏اندازی فعالیت، جمعیت و موقعیت مطبهای پزشکان(3339مطب) است. نتایج بیانگر کاهش نسبت جمعیت شهرمشهد از720هزار نفر در سال1365به2700 نفر در سال۱۳۹۸ در مقابل هر عطاری است. همچنین الگوی تراکمی و مدلهای خودهمبستگی فضایی، \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\"انتشارگسترشی\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" و \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\"الگوی تصادفی\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" عطاریها را در مشهد به تصویر می‏کشد. استفاده از مکعبهای زمانی-فضایی؛ الگوی غالب \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\"نوسانی داغ\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" و \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\"داغ‏جدید\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" عطاریها در طول زمان را در شهر مشهد نشان می‏دهد. که مبین استقرار لکه‏های داغ جدید و لکه‏های داغ برروی لکه‏های سرد تاریخی است. نتایج تکمیلی در این بخش بیانگر آن است بااینکه رشد سریع این کاربریها می‏تواند در کاهش کیفیت خدمات ارایه شده توسط آنها اثرگذارباشد اما از سوی دیگر حضور این کاربریها در مناطق محروم و پیرامونی شهر مشهد و انطباق بیشتر آنها با شرایط این مناطق در مقایسه با عرصه طب نوین، می‏تواند بیانگر نقش این فضاها در تحقق شعار عدالت درمانی (درمان برای همه)، باشد. پراکنش ومیزان موفقیت این فضاها در کنترل پراکندگی بیماریها به عنوان عرصه مطالعاتی مهم و کاربردی از پیشنهادهای این مطالعه جهت مسیرهای آتی تحقیقاتی در چارچوب بینش جغرافیای پزشکی است.

کلمات کلیدی