تحقیق حاضر باهدف بررسی رابطه­ی ساده و چندگانه­ی محیط­های سازندگی با روحیه­ی پژوشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه فردوسی مشهدانجام شد. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری تحقیق (475) نفر از دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد بود که تعداد 135 نفر (99 نفر زن و 36 نفر مرد) به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه­ای و بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزار‌های مورداستفاده شامل پرسشنامه محیط‌های سازنده گرایی و روحیه پژوهشی بودند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین مقیاس محیط‌های سازنده گرایی و تمام خرده مؤلفه‌های روحیه پژوهشی بجزء خرده مؤلفه تأکید بر دانش قبلی رابطه مثبت و معنی‌داری وجود داشت علاوه بر این تحلیل رگرسیون ساده نشان داد که از طریق محیط‌های سازنده گرایی می‌توان روحیه پژوهشی را پیش‌بینی کرد و از بین خرده مؤلفه‌ی محیط‌های سازنده گرایی سه خرده مؤلفه‌ی نقش تسهیل­گری استاد، ارزشیابی تکوینی و توجه به دیدگاه‌های مختلف قادر به پیش‌بینی روحیه پژوهشی شدند. بنابراین لازم است که اساتید دانشگاه­ها برای بهبود روحیه پژوهشگری در دانشجویان آموزه های رویکر سازنده گرایی را مد نظر داشته باشند و بشتر تسهیل­گر جریان آموزش و پژوهش باشند نه انتقال دهنده صرف اطلاعات.

کلمات کلیدی