قارچ های دارویی دارویی یکی از منابع زیستی ارزشمند در صنایع داروسازی هستند که کاربردهای فراوانی در زمینه‌ی تولید دارو یا کمک به برنامه‌های درمانی پیدا نموده‌اند. این قارچها به دو گروه مهم قارچهای ماکروسکپی و قارچهای میکروسکپی تقسیم میگردند. از گروه اول می توان به گنودرما، شی تاکه، فلامونیلا، ارینجی اشاره نمود و در گروه دوم قارچهای موناسکوس و ارگوت از مهمترین آنها به شمار میآیند. قارچهت با مصرف ترکیبات لیگنوسلولزی موجود در ضایعات بخش کشاورزی قادرند ترکیبات ارزشمند دارویی را تولید نمایند. از مهمترین ترکیبات ارزشمند موجود در قارچها که بسیاری از خواص ارزشمند ضدسرطانی، تقویت کننده سیستم ایمنی و محافظ کبد قارچها با آنها نسبت داده می گردد ترکیبات پلی ساکاریدی مهم از جمله بتا دی گلوکانها هستند. بررسیهای صورت گرفته در طی ده سال تحقیق بر روی گنودرما نشان داد که ترکیب بستر (کمپوست) از مهمترین فاکتورهای موثر بر عملکرد و کیفیت قارچ میباشد و تراشه چوب توت به همراه کنجاله سیاه دانه ترکیب مناسبتری است. در قارچ شی تاکه بهترین دما برای پرورش 27 درجه سانتیگراد بدست آمد و محیط کشت مایع با pH برابر 5.5 مناسبتر است بنابراین ضایعات کمی اسیدی مانند تفاله چای نتایج مطلوبی به دنبال خواهد داشت. در مورد قارچ موناسکوس تاثیر منبع کربن و اسیدیته محیط نقش کلیدی دارد و منبع کربنی جو و سرعت هوادهی 8 لیتر در دقیقه در شرایط تاریکی ارجح است.

کلمات کلیدی