از جمله مسایل مهمی که در مدیریت شهری باید به آن توجه داشت، مسیله مکان یابی پارک شهری است. پارک های شهری به عنوان یکی از مهم ترین فضاهای عمومی-خدماتی شهر، نقش زیادی در ارتقای شرایط اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی نواحی شهری دارند. برای دست یابی به یک پارک عمومی موفق، اصلی ترین عامل، دسترسی و پیوند مناسب بین ویژگی های مختلف ساختار شهری است. بنابراین شناسایی معیارهای تاثیرگذار و استفاده از ابزارهای مناسب برای به کارگیری و تغییر آن ها به منظور مکان یابی بهتر پارک ها ضروری است. هدف این مقاله استفاده از سیستم های اطلاعات مکانی و الگوریتم ژنتیک به منظور مکان یابی پارک های شهری در شهر سماوا، کشور عراق است. بدین منظور توابع هدف شامل؛ حداقل کردن فاصله مسیر جابه جایی جمعیت و توزیع همگن افراد مناسب با ظرفیت پناهگاه ها در نظر گرفته شده اند. بر اساس معیارهای لحاظ شده شامل؛ کاربری اراضی، فاصله از شبکه حمل و نقل شهری، فاصله از رودخانه ها، تراکم جمعیتی و فاصله از نویزها (کارخانجات و غیره)، چهار منطقه مناسب برای احداث پارک در شهر سماوا تعیین شدند. با بررسی ویژگی های مناطق تعیین شده برای احداث پارک، قابلیت بالای الگوریتم ژنتیک در این کاربرد به اثبات رسید.

کلمات کلیدی