زمینه مطالعاتی: در این مطالعه فراتحلیلی، از مطالعات قبلی در زمینه تخمین پارامترهای ژنتیکی صفات در مرغان بومی ایران استفاده شد. این مقالات (33 مقاله) بین سال های 1386 تا 1395 منتشر شده بودند. اطلاعات مورد استفاده شامل وراثت پذیری، همبستگی های ژنتیکی و فنوتیپی صفات تولیدی و تولید مثلی شامل وزن یک روزگی، وزن هشت هفتگی، وزن دوازده هفتگی، تعداد تخم مرغ، وزن تخم مرغ، سن بلوغ جنسی و وزن بلوغ جنسی بودند. مواد و روش ها: برای ارزیابی ناهمگنی از آزمون کوکران و شاخص I2 استفاده شد و با توجه به ناهمگنی از مدل فراتحلیل با اثرات تصادفی با استفاده از بسته Metacor نرم افزار R نسخه 3،3،1 و نرم افزار Comprehensive meta-Analysis (CMA) نسخه 3 استفاده شد. نتایج: به دلیل استفاده همزمان از نتایج مطالعات موجود، خطای برآورد پارامترهای ژنتیکی و به تبع آن محدوده اطمینان 95 درصدی این پارامترها در مقایسه با نتایج مطالعات انفرادی به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت. این کاهش بیانگر افزایش صحت برآوردها می باشد. بالاترین وراثت پذیری صفات تولیدی و تولیدمثلی مربوط به صفت وزن تخم مرغ (42/0) و پس از آن وزن بلوغ جنسی (41/0) بود. کمترین میزان وراثت پذیری مربوط به صفت تعداد تخم مرغ (20/)0 و پس از آن وزن یک روزگی (25/)0 بود. بالاترین همبستگی ژنتیکی مثبت بین صفات تولیدی و تولیدمثلی مربوط به صفات وزن هشت هفتگی و وزن دوازده هفتگی (86/0) و پس از آن بین صفت وزن دوازده هفتگی و وزن بلوغ جنسی (64/0) بود. بالاترین همبستگی ژنتیکی منفی مربوط به صفات سن بلوغ جنسی و تعداد تخم مرغ (66/0-) و پس از آن تعداد تخم مرغ با میانگین وزن تخم مرغ (19/0-) بود. استفاده از پارامترهای ژنتیکی حاصل از این مطالعه با صحت بالاتر می تواند نقش موثری در طراحی موفق برنامه های اصلاح نژادی مرغ های بومی کشور و ارتقا پیشرفت ژنتیکی در این پرندگان داشته باشد.

کلمات کلیدی