حدود سه دهه است که از طرح اصطلاح قدرت نرم توسط جوزف نای می‌گذرد. وی در این مفهوم، فرهنگ، ارزش‌های سیاسی و سیاست خارجی را به عنوان منابع قدرت نرم و توان نظامی و مشوق‌های اقتصادی را در طیف قدرت سخت و نقطه مقابل قدرت نرم قرار می‌دهد. این در حالی است که شواهد و مستندات علمی حاکی از این دارند که برخلاف دیدگاه رایج، ظرفیت نظامی نیز می‌تواند به شرط تبعیت از هستی‌شناسی قدرت نرم، در این قدرت ایفای نقش نماید. به همین منظور این پژوهش با اتکا بر روش توصیفی- تحلیلی درصدد است به این مسئله پاسخ دهد که توانمندی نظامی یک کشور چگونه و بر اساس چه مولفه هایی می‌تواند بر قدرت نرم کشور موثر باشد. در همین راستا یافته‌های پژوهش حاکی از این دارد با توجه به اینکه ماهیت قدرت نرم بر بنیاد جذابیت استوار می‌باشد لذا منابع مختلفی از یک دولت-ملت، قادر به نقش‌آفرینی در این شیوه قدرت خواهند بود. از همین رو ظرفیت نظامی یک کشور نیز می‌تواند به کمک شیوه‌هایی چون: کمک به آموزش نیروهای نظامی کشورهای خارجی، مشارکت در اعزام نیروهای حافظ صلح در مناطق تحت درگیری و منازعه، کمک به حفظ امنیت بین‌الملل در چارچوب چند جانبه‌گرایی، برگزاری یا حضور موثر در آخرین نمایشگاه‌های تجهیزات نظامی، حفظ و ارتقا روابط نظامی صلح‌آمیز با کشورهای نظام بین‌الملل و.. در قدرت نرم نقش فعالی را ایفا نماید.

کلمات کلیدی