امروزه مسئله حمل و نقل درون شهری به یکی از مهمترین چالشهای پی ش روی کلانشهرهای ایران تبدیل شده است. زیرساختها و خدمات حمل و نقل عمومی به واسطه ایجاد قابلیت دسترس ی به فرصتهایی مانند کار، امنیت بهداشتی و تحص یلات، که برای رشد و توسعه انسان لازم هستند، بر رفاه اجتماعی و اقتصادی مردم ن یز تأثیر چشمگیری دارند. با این وجود مطالعات مختلف نشان می دهند که گروهها ی خاصی مانند خانواده های کم درآمد، افراد سالمند و ناتوان، زنان و اقلیت های قومی اغلب به شکلی نامناسب با محرومیتهای حمل و نقل ی مانند عدم وجود گزینههای حمل و نقل عمومی و خصوصی به میزان کافی و مشکلات تردد مرتبط با توان مال ی، سلامتی و ای منی روبه رو هستند. در این پژوهش، با درنظر گرفتن اصول عدالت اجتماعی، دیدگاه ها و استفاده از ن ظریات علوم اجتماعی و انسان ی، سعی بر نظری کردن عدالت اجتماعی می باشد. به طوری که، معیار عدالت اجتماعی که پارامتری کیف ی می باشد، با استفاده از محاسبات به صورت نظری و کمی تبدیل می گردد. بدون شک ارائه خدمات حمل و نقل ی و مسئله تخص یص بهینه آنها متناسب با تقاضای شهروندان، یکی از مهمترین دغدغه های مسئولین و تصمیم گیرندگان محسوب می گردد، ب ه طوریکه تاثیرات مثبت آن بر توزیع مناسب خدمات، کاهش آلودگی هوا و پیشرفت در شهرهای بزرگ غ یر قابل انکار است. لذا با استفاده از روش ها ی مکان یاب ی مبتنی بر GIS و تحلیل P-Median ، پارامتر عدالت اجتماعی بررسی می گردد. سپس با استفاده از روش درون یاب ی Kriging، داده ها را درون یاب ی کرده تا نقشه ای مشخص حاصل گردد که میزان عدالت اجتماع ی در هر نقطه را نشان دهد. در ادامه با استفاده از روش AHP م ،یزان تاثیر هر کدام از تسهیلات حمل نقل ی ارزیاب ی می گردد. این پژوهش، مدیران را در زمینه اختصاص دادن بودجه برای توسعه و بهبود زی رساختهای حمل نقل عمومی راهنمایی نموده و با اولویت قرار دادن نقاط ضعیف تر، میتوانند بودجه شهری را عادلانهتر توزیع می نماید .

کلمات کلیدی