امروزه یکی از مهم ترین چالشهای پیش روی کلانشهرهای ایران مسأله حمل و نقل درون شهری است. فقدان برنامهریزی راهبردی برای سامانه های حمل و نقل شهری علاوه بر این که موجب تکرار سرمایه گذاری های مشترک در زیرساختهای جامعه می شود، باعث ناهماهنگی و ناسازگاری این سامانهها با یکدیگر نیز شده و ممکن است مشکلات ب یشماری را در اتصال زیرسامانهها به یگدی گر ایجاد کند. اما از طرفی توسعهای که درآن عدالت نباشد، پیشرفتی را در پی نخواهد داشت. شبکه حمل و نقل عمومی به عنوان یکی از مهمترین سیستمهای خدماترسان ی شهرها، نقش مهمی را در تحقق عدالت اجتماع ی شهرها ایفا می کند. از مهم ترین دغدغههای مدیریت کلانشهری در شهر مشهد مدیریت حمل و نقل عموم ی به خصوص در پایانههای اتوبوس ران ی است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که در جهت تحقق عدالت اجتماعی در بستر شبکه حمل و نقل عمومی مشهد، ارائه چارچوب نظری درست می تواند بهعنوان راهنمایی برای پژوهشهای آینده در ارزیاب ی تأثیرات توزیعی سیاست های حمل و نقل کمک کند. علاوه بر این حوزه تحقیقات در خصوص برابری حمل و نقل را ن یز بسیار گسترده تر می نماید. همچن ین با بکارگیری این چارچوب برای ارزیاب ی سیاستهای جدیدی که در شهر مشهد اجرا شده یا میخواهد اجرا شود می توان این شهر را از لحاظ تسهیلات حمل و نقلی و میزان رعایت عدالت در توزیع خدمات حمل و نقلی ارزی اب ی کرد. به طوری که مدیران و سیاستگذاران با توجه به این عدالت توزیعی، تسهیلات و طرحها را به سمت رفع ب یعدالتی ب یشتر سوق دهند. بنابراین میزان تأثیر نابرابریهای اجتماعی و فضایی دسترسی مردم به فرصت ها را در اثر این سیاست ها می توان استنباط کرد. در پایان با نتایج این پژوهش میتوان به تجزیه و تحلیل وجود یا عدم وجود نابرابری در توزیع امکانات حمل و نقلی در سطح شهر مشهد پرداخت.

کلمات کلیدی