این مطالعه به‌منظور بررسی اثر سطوح مختلف تفاله ی چغندر قند (صفر، 75/1 و 5/3 درصد)، پیه گاو (صفر، 5/0 و 1 درصد) و روغن سویا (صفر، 5/0 و 1 درصد) بر عملکرد جوجه های گوشتی جوان با استفاده از طرح مرکب مرکزی و مدل رویه ی پاسخ (RSM) در دو دوره ی سنی 7-1 و 14-7 روزگی انجام شد. تعداد 420 قطعه جوجه ی گوشتی یک‌روزه سویه ی راس 308، به طور تصادفی به 60 قفس متابولیکی (در هر قفس 7 قطعه جوجه) اختصاص داده شد. نتایج مدل های رویه ی پاسخ نشان داد که در سن 7 روزگی فقط اثر خطی و در سن 14 روزگی هر سه اثر خطی، توان دوم و اثرات متقابل فاکتورهای تحت بررسی برای دو صفت میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی تأثیر معنی‌داری داشتند. بیشترین افزایش وزن روزانه ی جوجه‌ها در دوره ی سنی 7-1 روزگی با تغذیه ی 15/0 درصد تفاله ی چغندر قند، صفر درصد پیه گاو و صفر درصد روغن سویا و کم ترین ضریب تبدیل غذایی با تغذیه ی 07/0 درصد تفاله ی چغندر قند، صفر درصد پیه گاو و 28/0 درصد روغن سویا به دست آمد. در دوره ی سنی 14-7 روزگی بیشترین افزایش وزن روزانه و کم ترین ضریب تبدیل غذایی مربوط به جیره ی غذایی حاوی 3/0 درصد تفاله ی چغندر قند، صفر درصد پیه و 5/0 درصد روغن سویا بود. نتایج آزمایش نشان داد که طرح مرکب مرکزی و مدل رویه ی پاسخ، کارآیی لازم برای توصیف روابط میان سطوح مختلف تفاله ی چغندر قند، پیه گاوی و روغن سویا و توانایی پیش بینی نقطه ی بهینه ی سطح هر ماده ی خوراکی به منظور رسیدن به بهترین عملکرد را دارد.

کلمات کلیدی