مقدمه: فیبرینوژن یکی از مهمترین عوامل التهابی و شاخص پیش بینی کننده در بیماری های قلبی عروقی است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر تمرینات هوازی با شدت های ثابت و متغییر بر ترکیب بدن، برخی از عوامل فیزیولوژیک و انعقادی زنان دارای اضافه وزن بود. روش شناسی: در این پژوهش 30 زن در سه گروه تمرین هوازی با شدت ثابت(10 نفر)، شدت متغیر(10 نفر) و کنترل(10 نفر) به روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. برنامه تمرین هوازی شامل هشت هفته تمرین هوازی،30 دقیقه فعالیت هوازی با شدت ثابت معادل60 درصدضربان قلب و با شدت متغیر شامل 2 دقیقه رکاب زدن با شدت50 درصدحداکثرضربان قلب و 1 دقیقه رکاب زدن با شدت70 درصدحداکثرضربان قلب بود. برای تحلیل داده ها از t همبسته و آنالیز واریانس یکطرفه استفاده شد. یافته ها: وزن، نمایه توده بدن، فشار خون سیستولی و دیاستولی در هر دو گروه کاهش معنی داری یافت. درصورتی که درصد چربی بدن فقط درگروه شدت ثابت کاهش معنی داریافت. زمان پروترومبین (PT)، زمان نسبی ترومبوپلاستین (PTT)، فیبرینوژن و تعداد پلاکت ها درهردوگروه کاهش معنی داری یافت. درصورتی که فاکتور غیرانعقادی (D-dimer) درهردوگروه افزایش معنی دار یافت. میزان انعطاف پذیری و حداکثراکسیژن مصرفی در هر دو گروه تمرین هوازی افزایش معنی دار یافت. بحث: چندین مکانیسم می توانند کاهش فیبرینوژن در آزمودنی های این تحقیق را توجیه کند. فیبرینوژن ارتباط مستقیمی با استرس، چاقی و لیپوپروتئین کم چگال و ارتباط معکوسی با لیپوپروتئین پرچگال دارد. بنابراین افزایش لیپوپروتئین پرچگال و کاهش لیپوپروتئین کم چگال، استرس و درصد چربی بدن که در نتیجه تمرینات هوازی حاصل می شود، می تواند موجب کاهش فیبرینوژن شود. همچنین تمرینات منظم هوازی از طریق کاهش تحریکات کاتکولامینی و افزایش جریان خون عضلات و همچنین افزایش کلی حجم خون می تواند موجب کاهش غلظت فیبرینوژن در خون شود. نتیجه گیری: هشت هفته تمرین هوازی با دو شدت ثابت و متغیر از طریق کاهش شاخص های ترکیب بدن، فاکتورهای انعقادی و افزایش شاخص های آمادگی جسمانی در زنان دارای اضافه وزن می تواند احتمالا در بهبود سلامت قلب و عروق و کاهش التهاب موثر باشد.

کلمات کلیدی