هدف: با توجه به بحران آب در ایران، آموزش الگوی مصرف مسؤوالنه آب به دانشآموزان ضروری است. هدف پژوهش حاضر، سنجش محتوای آموزش آب در درس »انسان و محیطزیست« پایه یازدهم، دوره دوم متوسطه و بهبود کیفیت ارائه آن، با رویکرد آمیخته است. روش: این مطالعه براساس نوع دادهها، کمی و از لحاظ نوع برخورد با مسئله، کیفی است. طرح کلی پژوهش آمیخته حاضر، تبیینی است. در فاز اول با رویکرد توصیفی-پیمایشی دادههای کمی استخرج شد و در فاز دوم برای توضیح بیشتر و آشکار کردن برخی جنبههای ابهامانگیز موضوع از رویکرد کیفی و تحلیلی بهره گرفته شد. در بخش کمی برای جمعآوردی دادهها، از پرسشنامه محققساخته استفاده شد. مفاهیم پرسشنامه با تاکید بر طبقهبندی بلوم، اهداف کلی تعریف شده برای آموزش آب در کتاب راهنمای معلم درس »انسان و محیطزیست« و مصاحبه نیمه ساختاریافته با متخصصان طراحی و سواالت آن در دو حیطه »شناختی« و »عاطفی« تنظیم و پاسخدهی به گویههای آن در طیف پنج گزینهای لیکرت سامان داده شد. روایی صوری و محتوایی به تایید هشت خبره ذیصالح رسید و محتوایی و پایایی آن با ضریب آلفای کرانباخ )50/5 )تصدیق شد. براساس فرمول کوکران از میان 521150 دانشآموز پایه یازدهم، 385 دانشآموزان مورد پرسشگری قرار گرفتند. همچنین در بخش کیفی پژوهش در راستای ریشهیابی مسئله، پنل تخصصی دلفی تشکیل و از سوی خبرگان، راهکارهایی پیشنهاد شد. جامعه تخصصی پنل دلفی دو گروه اصلی کارگزار در نظام آموزشی بودند و نمونه، 0 نفر از معلمان و 25 نفر از دانشآموزان خبره بودند. جهت اعتباریابی، برونداد نظرات پانل دلفی، به 3 خبرهی دارای صالحیت ارائه و پس از جرح و تعدیل، تایید نهایی شد. یافتهها: نتایج نشان داد آموزش آب در این کتاب، در سطوح پایین یادگیری هر دو حیطه »شناختی« و »عاطفی« به طور نسبی اتفاق افتاده، اما در سطوح میانی و غایی هر دو حیطه، ناکام مانده است.

کلمات کلیدی