ایدۀ چینیِ کمربند و جاده، نشانۀ سودآوری بزرگ اقتصادی و قدرتِ هوشمندِ درحال شکل‌گیری است؛ پروژه‌ای غول‌آسا که 60 کشور جهان را دربرگرفته و پیوندِ اقتصادِ خاورزمین است با اقتصادِ اروپای پیشرفته که می‌تواند درازترین جادۀ استراتژیک جهان را بسازد. از این دیدگاه، گوییاکه نسل پنجم توسعه (G5 of Development)، درحالِ پدیدارشدن است. از منظر تاریخی، دسترسی به توسعه، از کشوری به کشور دیگر، ناهمانند است و هیچ کشوری، مسیرِ همانندی را با کشور دیگر، نپیموده است. اما، درمجموع و با درنظرگرفتنِ همانندی‌ها و ناهمانندی‌ها، چهار نسل انکشاف وجود دارد: توسعۀ متقدم، توسعۀ متأخر، توسعۀ سوسیالیستی و توسعۀ تجربی. ولی، ویژگی‌های چین جدید، که دستآوردِ آمیزۀ کهنه (مائو) و نو (دنگ) است حکایت از پدیدارشدنِ نسلی جدید از توسعه دارد که پیش‌ازاین، رخ نداده بود. نسل پنجم توسعه یا «معجزۀ چینی» و «اجماع پکن» را می‌توان با بهره‌گیری از ده مفهوم (پیل، نسل‌، بیرون، بین‌الملل، لحظه، راهبر، بافتار، قانون‌، انتظام، اصلاح) توضیح و نشان داد که مدل چینی و مسیر چینی تاچه‌اندازه، نظریه و کنشِ توسعه‌گرایانه را دچار دگردیسی ساخته است.

کلمات کلیدی