بر اساس شواهد نبود ماگماتیسم بین ساوه تا حدود تکاب و نبود آنومالی مغناطیس هوایی، در این پژوهش نام کمربند ماگمایی ارومیه- دختر1 به کمربند ماگمایی ساوه- نایین- جیرفت2 تغییر‌یافت. ماگماتیسم ارومیه تا تکاب، ادامه کمربند ماگمایی البرز غربی است. بر اساس ویژگی های ماگماتیسم و کانی سازی، SNJMB را می توان به دو کمربند مجزا تقسیم کرد: 1) کمربند ماگمایی ساوه- نایین3 که اغلب شامل گرانیتوئیدهای میوسن سری مگنتیت نوع I عقیم غیرآداکیتی است. بر اساس نسبت (La/Yb)n (اغلب زیر 10)، این گرانیتوئیدها از عمق 60 تا 80 کیلومتری و گوه گوشته ای منشأ گرفته و بر اساس مقدار Eu/Eu* (بین 43/0 تا 1 با میانگین 65/0) شرایط اکسایش در محل ذوب‌بخشی کم بوده است. نسبت 87Sr/86Sr اولیه نشان می دهد آلودگی زیادی با پوسته قاره ای داشته اند. ضخامت پوسته در SNMB کمتر از 48 کیلومتر است، 2) کمربند ماگمایی نایین- جیرفت4 که میزبان کانسارهای مس پورفیری است. گرانیتوئیدهای میوسن این کمربند سری مگنتیت و نوع I بارور آداکیتی هستند. بر اساس نسبت (La/Yb)n (بین 15 تا 38)، این گرانیتوئیدها از عمق پایداری گارنت (بیش از 90 کیلومتری) و ذوب‌بخشی اسلب منشأ گرفته و بر اساس Eu/Eu* (بین 82/0 تا 3/1 با میانگین 2/1) شرایط اکسیدان در محل منشأ برقرار بوده است. نسبت 87Sr/86Sr اولیه نشان می دهد آلودگی کمی با پوسته قاره ای داشته اند. ضخامت پوسته در NJMB بین 48 تا بیش از 52 کیلومتر است. سنگ های آتشفشانی آداکیتی ایران اغلب سن میوسن-پلیوسن دارند و در شمال‌غربی ایران، SNJMB و کمربند ماگمایی قوچان- سبزوار رخنمون دارند. ویژگی ژئوشیمیایی‌– ایزوتوپی آنها شبیه گرانیتوئیدهای بارور آداکیتی NJMB است؛ اما این واحدها هیچ‌گونه کانی سازی ندارند. ویژگی های اسلب اقیانوسی نئوتتیس در طول SNJMB کاملاً متفاوت بوده که به ماگماتیسم و کانی سازی مختلف منجر‌شده است. گرادیان حرارتی، عمق دهیدراسیون، مقدار آب، سنگ منشأ و درصد ذوب‌بخشی در طول کمربند، نوع ماگماتیسم و تشکیل کانی سازی را کنترل‌کرده است.

کلمات کلیدی