وقوع خسارت در طول عمر ساختمان ها و به طورکلی سامانه های سازه ای، امری اجتناب ناپذیر است. خسارت های سازه ای را می توان با بررسی های اولیه، اصلاح و ترمیم نمود و بدین ترتیب از گسترش آن و فروریختن سازه جلوگیری کرد. از سوی دیگر، تجهیز یا عدم تجهیز ساختمان ها به سامانه های نظارتی تشخیص خسارت و ارزیابی مدیریتی مزایای آن ها، همواره یکی از چالش های مهم بوده است. از اینرو، هدف از این پژوهش، پیشنهاد راهکاری کارآمد به منظور ارزیابی مدیریتی پارامترهای تاثیر گذار سامانه های تشخیص خسارت سازه ای با بهره بردن از روش های ارزش اطلاعات می باشد. در این راستا، رابطه ای آماری به منظور محاسبه تفاوت بین سود مورد انتظار از عملکرد یک سازه مجهز به سامانه های نظارتی تشخیص خسارت و بدون آن، پیشنهاد می شود. در این رابطه سازی، عدم قطعیت های کاربردی، تاثیرات نوفه، خطاهای اندازه گیری، خطاهای مثبت کاذب و منفی کاذب وجود یا عدم وجود خسارت، به منظور تصمیم گیری بهتر برای مدیریت سازه و کاهش ریسک در نظر گرفته شده است. به منظور ارزیابی و صحت سنجی چهارچوب پیشنهادی، از داده های یک تیر عددی بتنی معیار بهره برده شده‌ است. سرانجام با ارزیابی نتایج بدست آمده از دیدگاه مدیریت و مهندسی ساخت، مزایای سامانه های تشخیص خسارت با رویکرد کاهش هزینه و ریسک مورد بررسی قرار می گیرند.

کلمات کلیدی