افراد در بسترهای مختلفی از داده‌های شخصی خود استفاده می‌کنند، در واقع باید گفت استفاده از داده‌های شخصی اجتناب‌ناپذیر است، از طرف دیگر حفاظت از داده‌های شخصی یکی از حقوق شهروندی است و باید به‌طور قانونی از داده‌های شخصی حمایت شود. چنین حفاظت قانونی به‌طور کامل، توسط مقررات عمومی حفاظت از داده (GDPR) حاصل‌شده است. این مقررات اروپایی، جامع‌ترین بستر قانونی در خصوص حفاظت از داده‌ی شخصی است. علی‌رغم اهمیت حفاظت از داده‌ی شخصی، بسیاری از کشورها هنوز سند قانونی مستقل در این خصوص ندارند یا هنوز پیش‌نویس سندهای خود را نهایی نکرده‌اند، ایران نیز یکی از این کشورها است که سند قانونی مصوبی در این خصوص ندارد، بدین علت پژوهش حاضر به دنبال معرفی بستر حقوقی مناسب جهت حمایت از داده‌ی شخصی در نظام حقوقی ایران و شناسایی ماهیت داده‌ی شخصی برای تبیین چنین بستری است. در این خصوص باید گفت ماهیت داده‌ی شخصی، ماهیتی ویژه است و بالتبع حق بر داده‌ی شخصی نیز خاص است

کلمات کلیدی