زمینه و هدف:یائسگی پدیدۀ پیچیدهای است که با تغییرات همزمان زیستی، روانی و اجتماعی در زندگی همراه است و نحوۀ تجربهکردن آن ممکن است تحتتأثیر دورانهای دیگر زندگی فرد باشد.پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطۀ سبکهای دلبستگی با شدت علائم یائسگی و نقش میانجیگری مکانیزمهای دفاعی و احساس گناه جنسی انجام شد. روش بررسی:جامعۀ آماری موردمطالعه در پژوهش حاضر، زنان یائسۀ۴۵تا۶۵سالۀ شهر مشهد بودند که۳۸۸نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، مطالعه گردیدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامۀ شدت علائم یائسگیگرین، سبکهای دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور، مکانیزمهای دفاعی اندروز و احساس گناه جنسی موشر استفاده شد. تجزیه وتحلیل دادههای پژوهش با استفاده از نرمافزار لیزرل و روش تحلیل مسیر انجام گردید. یافته ها:شاخصهای برازش تحلیل مسیر، حاکی از برازش کلی مدل مدنظر بود. اثرسبک دلبستگی اجتنابی بر شدت علائم یائسگی (۰٫۲۳)، از طریق احساس گناه جنسی (۰٫۲۶) و از طریق مکانیزمهای دفاعی ناپخته و روانرنجوری (۰٫۲۴) معنادار بود (۰٫۰1>p). اثر سبک دلبستگی دوسوگرا بر شدت علائم یائسگی (۰٫1۸)، از طریق احساس گناه جنسی (۰٫۲1) و از طریق مکانیزمهای دفاعی ناپخته و روانرنجوری (۰٫۲۰) معنادار بود (۰٫۰1>p.) نتیجه گیری:بر اساس یافتهها، مدل نظری پژوهش تأیید شد و میتوان گفت بخشی از علائم یائسگی زنان دلبستۀ ناایمن (اجتنابی و دوسوگرا) که احساس گناه جنسی بیشتری تجربه میکنند و از مکانیزمهای دفاعی ناپخته و روانرنجور استفاده میکنند، نتیجۀ جسمانی سازی است.

کلمات کلیدی