مقدمه: بیماری همه گیر کرونا ویروس (کووید-19) تغییراتی در زندگی اجتماعی مردم دنیا به وجود آورده است. در طول این مدت زندگی افراد آسیب پذیرتر و ازجمله کودکان مبتلا به اتیسم دستخوش تاثیراتی چون عدم دسترسی مستقیم به آموزش‎های ویژه و خدمات توانبخشی و ماندن در محیط یکنواخت و به دور از اجتماع خانه شده است. پژوهش حاضر باهدف بررسی نشانه‎های کودکان مبتلا به اتیسم، قبل و بعد از قرنطینه بیماری کووید-19: یک بررسی مقایسه‎ای انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر علی مقایسه‎ای می باشد. جامعه آماری تمام کودکان 6 تا 13 ساله مبتلا به اتیسم شهر تهران بود. 30 نفر از این کودکان که به عنوان نمونه در دسترس انتخاب شده بودند تحت سنجش با آزمون تشخیصی اتیسم گیلیام (گارز) قرار گرفتند. این آزمون در آستانه قرنطینه عمومی پیش بینی نشده کووید-19 در اوایل اسفند ماه سال 1398 صورت گرفت. بعد از پایان دوران قرنطینه آزمون مذکور مجددا به وسیله والدین این کودکان پاسخ داده شد. داده‎های به دست آمده با استفاده از روش تحیلی آماری تحلیل واریانس چند متغیری با‎اندازه گیری مکرر مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. نتایج: یافته ها حاکی از تفاوت معنا دار در شدت نشانه‎های کودکان مبتلا به اتیسم، قبل و بعد ازدوران قرنطینه بود. نتیجه‌گیری: به نظر می رسد که کاهش روابط اجتماعی، کناره گیری از جامعه و عدم دسترسی کودکان مبتلا به اتیسم به سرویس‎های آموزشی و توان بخشی می تواند با افزایش نشانه‎های اختلال در این کودکان رابطه معنادار داشته باشند.

کلمات کلیدی