امروزه مقادیر متفاوتی از برگشت آب در سیستمهای بازگردشی نسبی مورد استفاده قرار میگیرد ولی اثرات استفاده از آب برگشتی بر رشد ماهی به خوبی مشخص نیست. هدف از این مطالعه، مقایسه عملکرد رشد و شاخص باله ای قزل آلا در یک سیستم باز (100% آب تازه ورودی) با دو سیستم بازگردشی نسبی طراحی شده (با کاهش %33 و %66 آب تازه ورودی و جایگزینی آن با آب برگشتی همان استخرها) می باشد. به این منظور، قزل آلای جوان تمام ماده با تراکم نگهداری Kg/m3 44 و تراکم بارگذاری L/min/Kg 1 و زمان ماند هیدرولیکی یکسان به مدت 60 روز مورد مطالعه قرار گرفت. طی دوره آزمایش، اختلاف معنی داری در مرگ و میر بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. همچنین، غلظت آمونیاک کل تنها در تیمار بازگردشی %66، افزایش معنی داری را نشان داد. بعلاوه، نتایج حاصله، بیانگر کاهش میانگین وزن کل ماهیان در تیمارهای آب برگشتی نسبت به تیمار باز می باشد که این کاهش، تنها در سیستم بازگردشی 66%، معنی دار بود. اختلاف معنی داری در طولهای کل، چنگالی، استاندارد و نیز، درصد افزایش وزن، نرخ رشد ویژه، ضریب چاقی فولتون، ضریب تغییرات وزنی، شاخص کبدی و روده ای بین سه تیمار آزمایشی مشاهده نشد. در مقابل، ضریب تبدیل غذایی افزایش معنی داری را در هر دو تیمار بازگردشی در مقایسه با تیمار باز نشان داد. خوردگی اندک باله بویژه لبه فوقانی باله دمی در تمامی تیمارهای آزمایشی احتمالا به جهت تجربه تراکم به نسبت بالا مشهود بود ولی شاخص باله های سینه ای، شکمی، مخرجی، پشتی و دمی اختلاف معنی داری را بین تیمارهای آزمایشی نشان نداد.

کلمات کلیدی