در طی سال های اخیر پیشرفت های چشمگیری در مفاهیم و مبانی استفاده از پروتئین و اسیدهای آمینه در تغذیه گاوهای شیری صورت گرفته است. تاکنون اجزا و نقش پروتئین قابل متابولیسم به عنوان تامین کننده اسیدهای آمینه مورد نیاز حیوان به طور چشمگیری تبیین شده است. براساس دانسته های موجود نیتروژن و اسیدهای آمینه حاصل از تجزیه پروتئین در شکمبه برای سنتز پروتئین میکروبی به شرط محیا بودن مقادیر کافی کربوهیدرات قابل تخمیر می توانند استفاده شوند. بنابراین برای بهینه سازی تولید پروتئین میکروبی استفاده توام نیتروژن قابل تجزیه و کربوهیدرات قابل تخمیر به طور هم وزن و هم زمان توصیه می شود. در تمام سامانه های نوین ارزش گذاری پروتئین برای نشخوارکنندگان، پروتئین قابل متابولیسم وارد شده به روده باریک به عنوان بخش ارزشمند تامین کننده اسیدهای آمینه برای تولید شیر در نظر گرفته می شود. در این سامانه ها روش های متفاوتی برای تخمین تولید پروتئین میکروبی و پروتئین عبوری خوراک استفاده می شود. این روش های متمایز چالش اصلی سامانه های نوین به منظور ارزش گذاری پروتئین قابل متابولیسم و تاثیر آن بر پاسخ های تولیدی حیوان و تعیین مدل های مربوطه می باشد. لیزین و متیونین به عنوان اسیدهای آمینه محدود کننده در تمام سامانه های نوین ارزش گذاری پروتئین برای گاوهای شیری در نظر گرفته می شود. بدین لحاظ این دو اسید آمینه در فرم های محافظت شده از تجزیه شکمبه ای و به عنوان مکمل برای خوراک گاوهای شیرده پر تولید توصیه می شود. هرچند که تاثیر اسیدهای آمینه شاخه دار بر بیان ژن های مرتبط با تولید بتاکازئین نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است. بنابراین دستورالعمل های تغذیه پروتئین از حالت تامین پروتئین قابل متابولیسم می باید به مدل های پیچیده تری براساس تامین نیازهای اسیدهای آمینه گاوهای شیرده تغییر یابد. با استفاده از چنین مدل هایی پرورش دهندگان گاوهای شیری می توانند ضمن کاهش مقدار پروتئین و هزینه خوراک شرایط بهینه به لحاظ پاسخ های متابولیکی و سلامت در حیوان را نیز ایجاد نمایند.

Keywords