چکیده هدف: هدف پژوهش حاضر، پیش‌بینی اثربخشی تیمی ورزشکاران رشته‌های ورزشی فوتبال و فوتسال بر اساس آیین‌های خرافه‌پرستی بود. روش‌شناسی: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است که به شیوه میدانی اجرا گردید. جامعه آماری شامل کلیه بازیکنان حرفه‌ای حاضر در لیگ‌های برتر رشته‌های فوتبال و فوتسال ایران می‌باشد که به دلیل مشخص نبودن تعداد دقیق این افراد از فرمول کوکران به‌منظور تعیین حجم نمونه (325 نفر) استفاده شد. به‌منظور جمع‌آوری داده‌ها از دو پرسشنامه استاندارد آیین‌های خرافی در ورزش (فلانگان، 2013) و پرسشنامه محقق ساخته اثربخشی تیمی (کشتی دار و همکاران، 1397) استفاده گردید که روایی صوری آن توسط خبرگان و متخصصین مدیریت ورزشی و روایی سازه به‌وسیله تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی و پایایی پرسشنامه‌ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به دست آمد. همچنین، در این پژوهش از آزمون‌های تی تک نمونه‌ای، فریدمن، همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزارهای اس پی اس اس 22 و لیزرل 80/8 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که سطح متغیر خرافه‌پرستی و تمامی مؤلفه‌های آن غیر از مؤلفه آیین تیمی کمتر از میانگین فرضی است (05/0P<). همچنین، متغیر اثربخشی تیمی و مؤلفه‌های آن وضعیتی بالاتر از میانگین فرضی داشتند (05/0P<) و بین خرافه‌پرستی و اثربخشی تیمی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد (05/0P<). همچنین، مؤلفه‌های خرافه‌پرستی توانایی پیش‌بینی اثربخشی تیمی را دارا هستند (56/0=r). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که سطحی از خرافات می‌تواند موجب افزایش اثربخشی در ورزشکاران حرفه‌ای شود. همچنین، تنها درصورتی‌که فرد پس از چندین تلاش نتیجه موفق نگیرد، رفتار خرافی را کنار می‌گذارد. با توجه به این مدلِ رفتاری شاید برخی از ورزشکاران این تحقیق با رفتار خرافی آشنا شده‌اند، اما به دلیل عدم کسب موفقیت آن رفتار را ترک کرده‌اند.

کلمات کلیدی