در حال حاضر اکثر نقاط ﺟﻬﺎن، با چالش جدی در تأمین آب مواجه بوده و دسترسی به ﻣﻨﺎﺑﻊ آب ﺷﯿﺮﯾﻦ با ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻣﻄﻠﻮب، ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺤﺪود می‌باشد. تصفیه فاضلاب و استفاده مجدد از آن می‌تواند علاوه بر کاستن خسارت‌های وارده از تخلیه فاضلاب خام در محیط‌زیست به تأمین بخشی از نیازهای آبی کمک نماید. استفاده از پساب برای مصارف مختلف اگرچه برای رفع کمبود آب مفید خواهد بود اما درصورتی‌که بدون برنامه‌ریزی دقیق و اعمال مدیریت و نظارت صحیح انجام پذیرد می‌تواند اثرات اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی حاد و متعددی را درپی ‌‌داشته‌ باشد. در این پژوهش با استفاده از فرآیند تصمیم‌گیری چند معیاره به بررسی همه‌جانبه معیارهای تأثیرگذار در امکان استفاده از پساب برای مصارف گوناگون پرداخته شد. معیارهای در نظر گرفته شده شامل مسائل زیست‌محیطی، اجتماعی، اقتصادی و زیرمعیارهای ذخیره آب، کاهش میزان آلاینده‌های تخلیه‌شده در محیط، خطرات بهداشتی، همکاری نهادها و دولت، تأمین امنیت غذایی، پذیرش عمومی، کیفیت پساب، فرصت‌های سرمایه‌گذاری، درآمدزایی و قابلیت اجرا بوده و با استفاده از تکنیک فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و مقایسه دو به دو و متکی بر قضاوت‌های متخصصان بهترین گزینه استفاده از پساب را بین گزینه‌های مصارف کشاورزی، صنعتی، زیست‌محیطی، شهری، تفریحی، شارژ آب‌های زیرزمینی برای مصارف غیرشرب، و استفاده غیرمستقیم برای شرب بررسی نموده؛ و در نهایت بخش کشاورزی به‌ عنوان بهترین گزینه‌ای که می‌توان از پساب در آن استفاده نمود انتخاب شد.

کلمات کلیدی