هدف: زنان سرپرست خانوار بخش قابلتوجهی از افراد جامعه را تشکیل میدهند و پژوهشها میزان سلامت روانی این گروه از زنان را نسبت به زنان دیگر کمتر گزارش کردهاند. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بهزیستیدرمانی( )WBTبر بهزیستی روانشناختی، تنظیم شناختی هیجان، نگرانی و تابآوری زنان سرپرست خانوار بوده است. روش: روش پژوهش حاضر شبهآزمایشی و از نوع پیشآزمون–پسآزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری شامل کلیه زنان سرپرست خانوار شهر شیروان بود که در دامنه سنی 20تا 49سال قرار داشتند. نمونه این پژوهش شامل 30نفر بود که با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مداخله به شیوه گروهی بود ؛ بدینصورت که صرفاً برای گروه آزمایش 8جلسه هفتگی بهزیستیدرمانی انجام شد. ابزار پژوهش عبارت بود از پرسشنامههای تابآوری کانر و دیویدسون، نگرانی پنسیلوانیا، تنظیم شناختی هیجانی گارنفسکی و بهزیستی روانشناختی ریف. در ادامه با بهرهگیری از SPSSتحلیل کوواریانس تک متغیری انجام شد. یافتهها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بهزیستیدرمانی باعث افزایش میزان تابآوری، راهبردهای سازگار تنظیم شناختی هیجان، بهزیستی روانشناختی و کاهش نگرانی گروه آزمایششده است ؛هرچند کاهش معنادار راهبردهای ناسازگار تنظیم شناختی هیجانی را در پی نداشته است. نتیجهگیری: با توجه به افزایش بهزیستی روان شناختی در ابعاد 6گانه بهزیستی زنان سرپرست خانوار به نظر میرسد این نوع از درمان باعث افزایش تابآوری، راهبردهای سازگارانه و کاهش نگرانی زنان سرپرست خانوار می گردد

کلمات کلیدی