اگر به متون توسعه مراجعه کنیم، متوجه میشویم که مهمترین عامل توسعه یک کشور انسان است. نوزادان سرمایههای انسانی آینده یک کشور هستند. هر کدام میتوانند درآینده به چرخ دنده ای مهم و حیاتی برای پیشرفت و پیشبرد کشور به سمت توسعه تبدیل شوند. عوامل متعددی وجود دارد که سالمت این سرمایه ها را به خطر می اندازد و موجب مرگشان میشود. یکی از عواملی که می تواند باعث بهبود نرخ مرگ و میر نوزادان شود، شهرنشینی است. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر شهرنشینی بر نرخ مرگ و میر نوزادان کشورهای در حال توسعه منتخب طی بازه 2017-2011 به روش اثرات ثابت با خطاهای استاندارد (1998 (Kraay-Driscoll است. نتایج نشان میدهد که شهرنشینی اثر منفی و معنیدار بر نرخ مرگ و میر نوزادان دارد. همچنین میزان افرادی که حداقل از خدمات اولیه زهکشی استفاده میکنند، مخارج جاری بهداشت و میزان افرادی که حداقل از خدمات اولیه آب آشامیدنی استفاده میکنند، اثر منفی و معنیدار، تعداد پزشکان و میزان شیوع سوء تغذیه اثر منفی بر نرخ مرگ و میر نوزادان دارند.

کلمات کلیدی