مهمترین سرمایههای یک جامعه برای رشد و شکوفایی را میتوان سرمایههای انسانی آن تلقی کرد. هر چه یک جامعه سرمایه انسانی با کیفیتتری داشته باشد، رشد و شکوفایی آن هم سریعتر میتواند اتفاق بیفتد. گروهی از این سرمایهها نوابغ جامعه هستند که میتوانند سرعت رشد را چندین برابر کنند. هر یک از نوزادانی که به دالیل متعدد، روزانه در جهان میمیرند، میتوانند همین انسانهای با کیفیت و نوابغی باشند که جامعه برای رشد خود به آن ها نیاز دارد؛ بنابراین، جان تک تک آن ها ارزشمند است. از جمله عواملی که میتواند سالمت نوزاد را به خطر بیاندازد، بهداشت محیطی است که در آن زندگی میکند. گاهی در یک محیط به دلیل عدم مدیریت صحیح و بعضی بیکفایتیها ممکن است آلودگی ایجاد شود که حکمرانی خوب در اصالح چنین وضعیتی میتواند موثر واقع شود؛ اما، گاهی علت آلودگی یک محیط عدم مدیریت صحیح نیست؛ بلکه، به دلیل شیوع یک بیماری خاص میتواند در آن محیط ایجاد شود. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر بهداشت محیط و حکمرانی بر نرخ مرگ و میر نوزادان کشورهای در حال توسعه منتخب طی بازه 2011 تا 2017 به روش اثرات ثابت با خطاهای استاندارد (1998 (Kraay and Driscoll است. نتایج پژوهش بیان میکند که بهداشت محیط و حکمرانی خوب اثر منفی و معنیدار بر نرخ مرگ و میر نوزادان دارد. همچنین، شهرنشینی، مخارج بهداشت و برخورداری از خدمات آب آشامیدنی، به عنوان متغیر کنترلی، تاثیر منفی و معنیدار بر نرخ مرگ و میر نوزادان میگذارند.

کلمات کلیدی