التهاب به روند مبارزه بدن باعوامل آسیب رسان؛ مانند عفونت ها، آسیب ها و سموم اطلاق می شود.هنگامی که عامل آسیب رسان وارد بدنمی شود، بدن فاکتورهاییکه باعث برانگیختگی پاسخ سیستم ایمنی می شوند، را آزاد میکند.التهاب با پنج علامت اصلی قرمزی، تورم، گرما، درد و از دست دادن عملکرد بافتی مشخص میشود.پاسخ های التهابی بدن شامل تغییرات نفوذپذیری عروق، جذب و تجمع لکوسیت ها و انتشار میانجی های التهابی میباشند. التهاب ممکن است بصورت آرتروز، بیماری قلبی، سکته مغزی و حتی بیماری آلزایمر نشان داده شود. میانجی (واسطه) التهابی یک پیام رسان است که با اثر بر عروق خونی و یا سلول های محل آسیب، پاسخ التهابی را تقویت می کند.این میانجیها شاملIL-6, TNF-α, IL-15, IL-1β, IL-8 و...هستند. میانجی ضد التهابی درپاسخ به سیگنالهای پیش التهاب تولید میشود و به منظور کاهش تنظیم پاسخ سلولهای ایمنی ذاتی و یا غیرفعالسازی خود واسطه های پیش التهابی عمل میکند. از این جمله می توان به IL4 و IL10 اشاره کرد که توسط برخی ازسلول های ایمنی ترشح شده و مانع پیشرفت التهاب میشوند. این فاکتورها باعث سرکوب التهاب میشوند.سایر میانجیهای التهابی که باعث پیشبرد التهاب میشوند شامل:IL-1β, TNF-α, IL-6و...هستند. عملکرد اصلیاین میانجیها جذب لکوسیتها در محل عفونت و تحریک فعالسازی آن هاست.NO(نیتریک اکساید)یک میانجی خاص با عملکرد دوگانه در روندهای التهابی است.این میانجی در شرایط طبیعی و فیزیولوژیک اثر ضد التهابی دارد؛اما در شرایط پاتولوژیک مثل سکته قلبی، آرتروز و....تولید بیش از حد NO باعث القاء التهاب میشود. بنابراین وجود میانجیهای التهابی و ضد التهابی موجب پدید آمدن یک سیستم قدرتمند ایمنی در فیزیولوژی بدن موجودات زنده میشود.

کلمات کلیدی