ژئوپلیتیک عبارت است از یک مفهومی ترکیبی از سه عنصر جغرافیا، قدرت و سیاست. ترکیب این سه عنصر اشکال رفتاری مختلفی را در قالب رقابت، همگرایی، واگرایی، همکاری، تجارت و... را به وجود می‌آورد. سازمان‌های منطقه‌ای یکی از نمودهای روابط ژئوپلیتیکی در بین کشورهای جهان هستند که کشورها این واقعیت را می‌پذیرند که از بخشی از حاکمیت خود صرف‌نظر کنند تا به منافع بزرگ‌تری در عصری که به عصر جهانی‌شدن مشهور شده است برسند. در این میان سازمان همکاری‌های اقتصادی اکو نیز یکی از این سازمان‌های منطقه‌ای است که مبتنی بر زیربناهای جغرافیایی توسط سه قدرت ایران، ترکیه و پاکستان پایه‌ریزی شده است. این سازمان منطقه ای پس از شکل‌گیری حائز جایگاه ژئوپلیتیکی برجسته‌ای شده است ولی به دلیل دخالت قدرت‌های جهانی و رقابت بین سه قدرت پایه‌گذار خود نتوانسته است به توفیقات زیادی دست یابد. این سازمان با توجه به اینکه از شاخصه‌هایی نظیر وسعت زیاد، موقعیت برجسته، وجود منابع طبیعی و انسانی قابل توجه و همچنین برخورداری از ژئوکالچر منطقه‌ای این توان را دارد به یک عامل همگرایی و همکاری بین کشورهای عضو تبدیل گردد. که این مسئله نیازمند وجود عقلانیت ژئوپلیتیکی در بین کشورهای عضو است. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی ـ تحلیلی صورت گرفت و داده‌های موردنیاز پژوهش به‌صورت کتابخانه‌ای و اسنادی گردآوری شد. نتایج حاصل از پژوهش حاکی از این مسئله بود که سازمان همکاری اقتصادی اکو یکی از سازمان‌هایی است که بر پایه عوامل جغرافیایی شکل‌گرفته است. قرارگیری مجموع این عوامل جغرافیایی در قالب این سازمان این توانایی را دارند که به تقویت سیاست همسایگی ایران و همسایگان کمک کنند.

کلمات کلیدی