در شرایط متحول و متغیر امروزی، یکی از مسائلی که به مخاطرات سازمانی دامن می‌زند، نداشتن رویکرد استراتژیک و بلند‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌مدت و ابتلا به نقیصه نزدیک‌بینی است. نزدیک‌بینی مدیران یک عارضه فراگیر است که مجموعه گزینه‌های مورد توجه تصمیم‌گیرندگان را محدود می‌کند و افق دید مدیران و تصمیم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیرندگان را به مسائل عادی و روزمره معطوف می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سازد. این پدیده به جهت مشکلات و مسائلی که برای سازمان‌ها به وجود آورده است، به یک ضرورت پژوهشی پر اهمیت بدل گشته است. لذا پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوی نزدیک‌بینی مدیران در سازمان‌های دولتی انجام پذیرفت. این پژوهش از نظر هدف کاربردی، رویکرد آن کیفی و استراتژی مورداستفاده داده بنیاد مبتنی بر رویکرد ظاهرشونده می­باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش، مدیران سازمان‌های دولتی هستند که با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند و بر اساس اشباع نظری اعضای نمونه انتخاب شدند. همچنین ابزار گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر مصاحبه نیمه­ساختار یافته می­باشد. نتایج تحلیل داده­ها با کمک نرم‌افزار تحلیل کیفی MAXQDA و فرآیند­های کدگذاری باز، محوری و انتخابی تحلیل شد. نتایج پژوهش مشتمل بر ارائه مدلی است که عوامل و مؤلفه‌های مربوط به علل، عوامل همبسته، عوامل میانجی، اقتضائات و نتایج مربوط به مقوله محوری پژوهش را شناسایی نموده است. در مجموع این پژوهش با تبیین نظریه نزدیک‌بینی مدیران، زمینه لازم برای فهم و شناخت این رفتار و همچنین کنترل و پیشگیری آن را در سازمان فراهم آورده است.

کلمات کلیدی