پژوهش‌های نظری و تجربی نشان می‌دهد، اقامتگاه‌های بوم‌گردی، نقش مهمی در توسعه و جذب گردشگران ایفا می‌کند و تأثیرات اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی بسیاری بر جامعۀ میزبان دارد. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی و مقایسۀ آثار و پیامدهای اقامتگاه‌های بوم‌گردی دو روستای کنگ (شهرستان طرقبه شاندیز) و درخت سپیدار (شهرستان مشهد) اختصاص یافته است. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و برای گردآوری اطلاعات از روش‌های کتابخانه‌ای و میدانی استفاده شده است. با فرمول کوکران تعداد 184 نفر از روستای کنگ و 77 نفر از روستای درخت سپیدار به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و مورد پرسشگری قرار گرفتند. میزان اعتبار (روایی شاخص‌ها) توسط 10 نفر از داوران متخصص در حوزة مطالعات گردشگری ارزیابی و تأیید گردید. پایایی پرسش‌نامه با آزمون کرونباخ 0.79 به‌دست آمد و داده‌ها در قالب روش تحلیل عاملی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. با توجه به میزان شاخص آزمون کایزر مایر ‌(KMO) و بارتلت، برابر با 797‌/‌0 و با سطح معناداری 000/0 به دست آمد و نتایج نشان داد ، اقامتگاه ها از بُعد اقتصادی و زیست‏ محیطی و کالبدی با میزان 75/0 و 74/0 بیشترین بار عاملی را به خود اختصاص می‏دهند. برای پی بردن به تفاوت فضایی اثرات اقامتگاه‏ های بوم‏گردی در روستاهای کنگ و درخت سپیدار از آزمون یومان ویتنی استفاده شد و چون مقدار سطح معناداری بیشتر از 05/0 است، نشان‏ دهنده تفاوت اثرات اقتصادی و زیست ‏محیطی در دو روستای مورد مطالعه است.

کلمات کلیدی