برخی از روایات ائمه اطهار (ع) تنها در منابع اهل سنت قرار دارد و تردید‌هایی در بهره‌برداری از این روایات به ذهن می‌رسد؛ تردید‌هایی همچون پالایش این احادیث از سوی محدثان شیعی یا عدم اعتماد به آن‌ها؛ ازاین‌رو، اگر دلایل عدم نقل این احادیث – که گاه ناشی از تقیه است. - در منابع شیعی ارائه گردد، این تردید‌ها از بین خواهد رفت و می‌توان بدان‌ به‌عنوان میراث شیعی توجه کرد. تقیه افزون بر اینکه بر محتوای روایات تأثیر می‌گذارد، به گمنام ساختن برخی از شخصیت‌های روایی شیعه نیز منتهی می‌شود و مراجعه راویان شیعی را به آنان محدود می‌سازد. ـ چنان‌که این مورد در مراجعه به روایات سفیان ثوری به‌عنوان یکی از مهمترین و پرکارترین محدثان اهل سنت دیده می‌شود. ـ ازاین‌رو، تقیه را می‌توان به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین زمینه‌های تاریخی در این انحصار یاد نمود. این جستار با رویکرد تحلیلی در اسناد و متون روایات سفیان در منابع شیعی، توصیف‌های رجالی و گزارش‌های تاریخی فریقین، سفیان را راوی امامی می‌شناسد که با تقیه پنهان مانده است. چنان برمی آید که روایات مذمت سفیان در منابع شیعی برای محافظت از وی بیان شده و آنچه بر کتاب «جامع» وی و راویان آن گذشته مؤید این مورد است. شایان ذکر است که سفیان با اصحاب حدیث در یک گروه قرار نمی گیرد؛ چرا که موضع سیاسی وی با عقاید اصحاب حدیث در اعتقاد قیام به سیف در یک راستا قرار ندارد.

کلمات کلیدی