موضوع نوشتار حاضر بررسی تحوّلات مجازاتهای بدنی در دهۀ یکم انقلاب اسلامی و تحلیل عوامل مؤثرّ بر آن است. برای دستیابی بدین هدف، به اسناد مختلف مانند مذاکرات مجلس شورای اسلامی، شورای نگهبان، شورای عالی قضایی و نحوۀ انعکاس مجازاتهای بدنی در مطبوعات مراجعه شده است. همچنین، نقش نیروهای اجتماعی- سیاسی مختلف از طرفی و فضا و بستر جامعه از طرف دیگر، در تحوّل گفتمان حاکم بر مجازاتهای بدنی تحلیل شده است. نتایج پژوهش نشان میدهند که در مورد مجازاتهای بدنی، سه گفتمان یا دورۀ مختلف در دهۀ یکم انقلاب قابل شناسایی است. گفتمان شرعگرایی/ شریعتگرایی بلافاصله بعد از پیروزی انقلاب خود را نشان میدهد که در نتیجۀ آن، مجازاتهای بدنی در حدّ گسترده و با خوانشی ایدئولوژیک و انقلابی از مذهب اجراء میگردد. دورۀ دوّم بعد از گذشت چند ماه از انقلاب شروع میشود و تا تصویب قوانین جزایی ادامه دارد که میتوان آن را دوران گذار به قانونگرایی معرّفی نمود. دورۀ سوّم که در سال 8298 و با تصویب قوانین کیفری آغاز میشود دوران تثبیت گفتمان قانونگرایی در مورد مجازاتهای بدنی است.

کلمات کلیدی