تنش خشکی عمده ترین محدودیت جهانی در رشد و نمو گیاهان به خصوص در ایران که در نوار خشکی زمین قرار گرفته، می باشد. استفاده از ارقام و گونه هایی که توانایی سازگاری با چنین شرایط محیطی و توان تولیدی مطلوب را داشته باشند، یک اقدام کار آمد به حساب می آید. گونه ی پیشتاز، دارویی و تثبیت کننده ی ازت به نام سنجد تلخ (خولان) Elaeagnus rhamnoides L. A.Nelson را می‌توان به عنوان یکی از گونه‎های ارزشمند از نظر تثبیت کنندگی ازت برای خاک معرفی کرد. بنابراین، کشت سنجد تلخ که به طور منحصر به فرد قادر به رشد خوب در شرایط شدید محیط زیست از جمله کمبود آب است، از عوامل تاثیرگذار جهت مقابله با تنش خشکی می باشد. در این مقاله به منظور تعیین روش های مناسب بهبود رویش نونهال از نظر مورفوفیزیولوژیک، تأثیر نوع باکتری های محرک رشد و تیمار های تنش خشکی بر رشد گیاه، مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش در گلخانه ی تحقیقاتی گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل تنش خشکی در سه سطح 80، 60 و 40 درصد تبخیر و تعرق گیاه مرجع، تلقیح خاک با هر یک از گونه های باکتری Bacillus subtilis و Pseudomonas و تلفیق هر دو باکتری یاد شده به نسبت مساوی در گلدان 240/2 کیلوگرمی خاک و ماسه حاوی نهال سنجد تلخ و نیز عدم تلقیح با باکتری به عنوان شاهد بود. استفاده از این باکتری ها یا PGPR (Plant growth-promoting rhizobacteria) باعث بهبود صفات مورفوفیزیولوژیکی گیاه شد.

Keywords