به منظور بررسی اثر کاربرد کودهای زیستی و شیمیایی و روش‌های کنترل علف‌های‌هرز در عدس، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال زراعی 98-1397 با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش در فاکتور اول شامل کودهای زیستی پتاپاور، فسفرپاور، مایکورایزا، مخلوط همه کودهای زیستی و کود شیمیایی و در فاکتور دوم سه تیمار کنترل علف‌هرز شامل کاربرد علف‌کش پندیمتالین به‌صورت پیش‌رویشی، کاربرد علف‌کش پایریدیت به‌صورت پس‌رویشی و در مرحله سه تا چهار‌برگی و دوبار وجین در طول فصل رشد بود. نتایج نشان داد که کاربرد پس‌رویشی پایریدیت اگرچه علف‌های‌هرز را به خوبی کنترل کرد، اما منجر به کلروز و نکروز در عدس شد. پندیمتالین منجر به حصول بیشترین عملکرد زیست‌توده و دانه در عدس شد. در بین کودها، کود شیمیایی منجر به افزایش تراکم و زیست‌توده علف‌های‌هرز و همچنین بیشترین عملکرد عدس شد. در بین کودهای زیستی، کود پتاپاور بیشترین عملکرد عدس را باعث شد و مخلوط کودهای زیستی منجر به کاهش عملکرد و زیست‌توده عدس نسبت به سایر کودها شد. با توجه به اثرات متقابل روش‌های کنترل و کودهای مصرف‌شده در این آزمایش بهترین نتیجه عملکرد زیست‌توده (800 گرم در متر مربع) و دانه (164 گرم در متر مربع) عدس را کاربرد کود زیستی پتاپاور به همراه پندیمتالین به‌صورت پیش‌رویشی به همراه داشت.

کلمات کلیدی