علف‌کش‌های نیکوسولفورون از گروه علف‌کش‌هایی است که دارای پسماند خاکی است و باقیمانده آن در خاک قادر است به محصولات حساس در تناوب زراعی خسارت وارد کند. به‌منظور بررسی نقش تجزیه زیستی و شیمیایی در ماندگاری علف‌کش نیکوسولفورون در خاک در شرایط کنترل شده، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار، در سال زراعی 95-1394 انجام شد. فاکتور اول شامل شرایط استریل و غیراستریل خاک و کود در دو سطح، فاکتور دوم شامل کاربرد کودهای آلی و زیستی در چهار سطح کود گاوی، ورمی‌کمپوست و زیستی مایکوریزا (با نسبت دو درصد وزنی) به همراه شاهد بدون کاربرد کود و فاکتور سوم شامل زمآن‌های نگهداری نمونه‌ها در انکوباتور در هشت سطح صفر، چهار، هشت، 16، 35، 50، 80 و 100 روز بود. نتایج نشان داد که تجزیه نیکوسولفورون در شرایط استریل از طریق فرایند هیدرولیز شیمیایی و در شرایط غیراستریل از طریق فرایند هیدرولیز شیمیایی و تجزیه زیستی بود. در شرایط بدون کاربرد کودهای آلی، سرعت تجزیه علف‌کش نیکوسولفورون در حالت استریل و غیراستریل تفاوت معنی‌داری نداشت، اما با کاربرد کودهای آلی، سرعت تجزیه افزایش و باقیمانده علف‌کش کاهش یافت. کمترین باقیمانده نیکوسولفورون در کاربرد کود گاوی در شرایط غیراستریل ) 01/0 میکروگرم در کیلوگرم) و استریل ) 03/0 میکروگرم در کیلوگرم (مشاهده شد. بیشترین سرعت تجزیه نیکوسولفورون از کاربرد کود گاوی در شرایط غیراستریل (044/0 میکروگرم در کیلوگرم در روز) و کمترین سرعت تجزیه در غیاب کاربرد کودهای آلی و شرایط استریل (018/0 میکروگرم در کیلوگرم در روز) به‌دست آمد. کمترین و بیشترین نیمه عمر به‌ترتیب 33/15 و 5/38 روز بود که در تیمارهای کاربرد کود گاوی در شرایط غیراستریل و تیمار کنترل در شرایط استریل به‌دست آمد. بر اساس نتایج آزمایش، فرایندهای هیدرولیز شیمیایی و تجزیه زیستی، نقش موثری در تجزیه نیکوسولفورون در خاک دارند.

کلمات کلیدی