باکتری اشریشیاکلی از اعضای مهم فلور طبیعی روده انسان، حیوانات خون گرم و پرندگان می‌باشد. اغلب، عفونت‌های ایجاد شده توسط اشریشیاکلی به صورت فرصت طلب رخ می‌دهند و از عفونت‌های اصلی و شایع می‌توان به اشریشیاکلی اوروپاتوژنیک (UPEC) و اشریشیاکلی بیماریزا در پرندگان (APEC) اشاره نمود. در مطالعه‌ی حاضر، 30 نمونه اشریشیاکلی خارج روده‌ای از 30 شترمرغ مشکوک به کلی سپتی سمی و 30 پلیت حاوی باکتری اشریشیاکلی از مبتلایان به عفونت ادراری از جمع‌آوری گشت. جدایه‌های مورد مطالعه از نظر 8 ژن حدت مشترک ( astA، iss، irp2،papC،iucD، tsh، vat،cva A/B cvi cvaC و همچنین 6 ژن مقاومت آنتی بیوتیکی (tetA، blaTEM، sul1، aadA1، aaC(3)-IV ، OnRA) بررسی شدند. نتایج حاصل از این مطالعه در میزان شیوع و فراوانی عوامل حدت بیانگر این بود که بیشترین میزان فراوانی در سویه‌های APEC مربوط به ژن‌های papC (66/16 درصد) و iss (20 درصد) و در سویه‌های UPEC مربوط به ژن‌های irp2 (33/53 درصد) و cva/cvi (40 درصد) بوده است. همچنین در بررسی میزان مقاومت آنتی‌بیوتیکی در جدایه‌های APEC بیشترین فراوانی مربوط به ژن aac (3)-IV (30 دزصد) و بیشترین میزان مقاومت مربوط به ژن aadA1 (4/8 درصد) بوده است. با وجود تفاوت‌های ژنتیکی در برخی از عوامل حدت بین دو گروه باکتری‌های مطالعه حاضر، نتایج ما نشان داد که شباهت‌های ژنتیکی عمده‌ای در جدایه‌های باکتری از انسان و شترمرغ وجود دارد. ضروری است مطالعات بیشتری در مورد اهمیت شیوع این عوامل حدت و ژن‌های مقاومت در اپیدمیولوژی و پاتوژنز باکتری در جمعیت انسانی و شترمرغ صورت گیرد.

کلمات کلیدی