ایمن سازی شرایط معیشتی و کاهش ریسک حاصل از تاثیر شوکهای بیرونی در اکوسیستمهای نواحی خشک یکی از ضرورتهای اساسی برای تضمین پایداری انسانی می باشد. لذا رویکرد ارتقای تاب آوری دارایی های تامین کننده معاش روستاییان (سرمایه های معیشتی) در برابر مخاطره خشکسالی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بر این اساس پژوهش حاضر به بررسی اثرات خشکسالی بر تاب آوری سرمایه های معیشتی روستاییان با صورت توصیفی – تحلیلی و با استفاده از اطلاعات میدانی پرداخته است. روش تحقیق از نوع کاربردی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و میدانی(از طریق پرسشنامه محقق ساخته) است. جامعه آماری تحقیق شامل دهستان های براکوه، جلگه ماژان و خوسف از توابع شهرستان خوسف است با 2168 خانوار است، که براساس فرمول کوکران و با خطای 07/0، تعداد 214 پرسشنامه به صورت تصادفی بین روستاییان توزیع و تکمیل و با استفاده از آزمونهای آماری مقایسه میانگین، همبستگی و تحلیل واریانس تحلیل شده است. یافته های تحقیق بیانگر این است که بیشترین تاثیرپذیری از خشکسالی بین سرمایه های معیشتی در دو بعد سرمایه های نهادی و سرمایه های طبیعی با میانگین 83/2 و 76/2 اتفاق افتاده است. همچنین بین دو متغیر تاثیرپذیری تاب آوری سرمایه های معیشتی از رخداد خشکسالی و ادراک آن توسط ساکنین و سابقه سکونتی افراد رابطه معناداری برقرار است. نتایج آزمون تحیل واریانس آنوا نیز بیانگر عدم تفاوت بین گروه های با سابقه سکونتی مختلف در تاثیر پذیری از خشکسالی به جز دو بعد سرمایه های مالی و طبیعی است. نتایج آزمون توکی نشان داد که در دو بعد سرمایه های مالی و طبیعی می توان میانگین متفاوتی از تاثیرات خشکسالی را بر اساس سابقه سکونتی مشاهده کرد.

کلمات کلیدی