ایران کشوری است که به لحاظ اقلیمی جزء کشورهای خشک و نیمه خشک جهان محسوب می شود، به طوری که از یک سو متوسط بارندگی سالانه آن حدود یک سوم متوسط بارندگی خشکی ها و کم تر از یک سوم متوسط بارندگی کره زمین و از سوی دیگر تبخیر آن، حدود سه برابر تبخیر خشکی های زمین می باشدتبخیر در مزرعه می تواند از پوشش گیاهی، از سطح خاک ویا از سطوح آب آزاد صورت پذیرد. درغیاب یک پوشش گیاهی،سطح خاک در معرض تابش و باد واقع شده وتبخیر به طورکامل از سطح خاک انجام میشود.. تبخیر از رطوبت خاک نه تنها منجر به تلفات آب می شود بلکه خطر شور شدن خاک را نیز به همراه خواهد داشت.این خطر در نواحی خشک که باران سالانه ی اندک،آب آبیاری شور و سطح سفره ی آب زیرزمینی عمیق است بیش تر محسوس می باشد. شوری آب و خاک پدیده ای رایج در مناطق خشک و نیمه خشک است.از طرف دیگر، با توجه به محدودیت منابع آبی در مناطق خشک و نیمه خشک، امروزه نگاه ها به سوی استفاده از منابع آبی شور معطوف است. این پژوهش در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام گرفت.برای این کار لوله های پی وی سی به قطر 110 میلی متر وبه ارتفاع موثر 1متر که محتوی خاک با بافت رس شنی بود به عنوان لایسیمتر برای محاسبه ی تبخیر استفاده شد. نتایج نشان داد که با افزایش شوری ، تبخیر کاهش پیدا کرده و تبخیر مرحله ی اول و دوم، بهتر تخمین زده می شوند.

کلمات کلیدی