فرآیندهای دیاژنتیکی تعیین کننده ماهیت پتروفیزیکی سنگ خصوصا در مخازن کربناته هستند. فشردگی در قالب عملکرد تراکم و انحلال یکی از فرآیندهای دیاژنتیکی مهمی است که با تاثیرات فیزیکوشیمیایی برروی سنگهای کربناته خصوصیات مخزنی آنها را کنترل میکند. در هنگام رسوبگذاری و پس از آن، قرارگیری و نزدیکی ذرات نسبت به یکدیگر، اولین مرحله تراکم رسوب در قالب فشردگی فیزیکی است و براساس جهت تنش غالب، تغییر فاز مکانیکی به شیمیایی با افزایش عمق سبب انحلال فشاری با گسترش جانبی است. استیلولیتها محصول همین فشار انحلالی در محل تماس دانهها هستند که به فرم مضرسی با دامنهای متفاوت در سنگهای کربناته و حتی غیرکربناته )مانند ماسهسنگها، چرت و یا مرمریت( دیده میشوند و بیانگر تنش موضعی در سنگ میزبان هستند. در این پژوهش بطور اجمالی به بررسی اهمیت نقش دوگانه این فرآیند دیاژنتیکی بر کیفیت مخازن کربناته و کلیه روشهای لازم برای مطالعه همهجانبه آن، پرداخته شده است. بطورکلی سطوح استیلولیتی میتوانند بهعنوان معابری باز، نقش موثری در افزایش مقدار تخلخل موثر سنگ مخزن، ایفا کنند و با توجه به دامنه گستردهای که اغلب دارند، تضمین افزایش نفوذپذیری رخسارهها، حتمی خواهد بود. اما جهت تنش غالب که تعیین کننده نوع استیلولیتهاست و همچنین کلیه عوامل موثر در مرحله دیاژنز دفنی اعم از فشار، دما و سیالات غنی که میتوانند با مسدودسازی مجاری حاصل از این فرآیند، مقادیر تخلخل و نفوذپذیری را در قالب ارزیابی کیفیت مخزنی سنگ میزبان کربناته کاهش دهند

کلمات کلیدی