در هر جامعه‌ای هدف نهایی آموزش عالی فراهم آوردن فرصت‌های مناسب در خصوص کسب دانش‌ها، نگرش‌ها، مهارت‌ها، باورها و ارزش‌ها برای دانشجویان است، به‌گونه‌ای که به افراد کمک می‌کند تا برای خود و جامعه ثمربخش باشند (آبولمات ، 2002) . مؤسسات آموزش عالی با تغییرات متعدد در حوزه‌های مختلف سعی کرده‌اند خود را با تغییرات جهانی‌شدن وفق داده و به نیازهای در حال رشد پاسخ‌ دهند که توجه و توسعه به شایستگی های اشتغال پذیری در دستور کار این مؤسسات قرار گرفته است (سیلوا و همکاران ، 2015). همچنین جذب دانش‌آموختگان دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی کشور در بازار کار منوط به داشتن توانایی‌ها و ویژگی‌هایی است که بخشی از آن‌ها باید در طول تحصیل در دانشگاه ایجاد شود. به نظر می‌رسد نبود تناسب بین فرایندها و برنامه‌های درسی رشته‌های تحصیلی موجود در دانشگاه با مهارت‌ها و توانایی‌های موردنیاز بازار کار، مهم‌ترین عامل موفق نبودن دانش‌آموختگان در کاریابی و اشتغال است؛ زیرا آنچه در دانشگاه‌ها به دانشجویان آموخته می‌شود، قابلیت اجرا در بازار کار موجود در کشورها را ندارد. هرچند برخی از عوامل بیرونی که خارج از حوزه فعالیت و کنترل نظام آموزش عالی است نیز بر نحوه اشتغال دانش‌آموختگان تأثیر بسزایی دارند (آقاپور و همکاران، 1393). در این راستا هدف پژوهش حاضر بررسی شایستگی های اشتغال پذیری در دانشگاه های جهان بود.

کلمات کلیدی