این آزمایش به منظور ارزیابی اثر مکمل گلایسینات آهن به عنوان منبع آلی بر عملکرد مرغ‌های تخم گذار در سیکل دوم تولید (پس از تولک بری) انجام شد. آزمایش با استفاده از تعداد 300 قطعه مرغ تخم گذار سویه های لاین W-36 در سن 117-105 هفتگی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی و با افزودن پنج سطح آهن (30، 60، 90، 120، 150 میلی گرم در کیلوگرم جیره) به فرم گلایسینات آهن، 5 تکرار و 12 قطعه مرغ در هر تکرار انجام شد. قبل از شروع آزمایش پرنده ها به مدت 21 روز با خوراک بدون افزودن مکمل آهن، به منظور تخلیه ذخایر بدن تغذیه شدند. صفات عملکردی مرغ‌های تخم گذار تحت آزمایش شامل درصد تولید تخم، گرم تخم مرغ تولیدی روزانه، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی، همچنین شاخص های سنجش کیفیت تخم مرغ شامل وزن مخصوص، شاخص شکل، ضخامت پوسته، شاخص زرده، شاخص رنگ زرده، واحد هاو، و شاخص سفیده با استفاده از 2 نمونه تخم مرغ تولیدی در 2 روز پایانی هر دوره 28 روز اندازه گیری شد. با افزایش سطح آهن در جیره درصد تخم گذاری (P<0.124)، گرم تخم مرغ تولیدی (P<0.026) و ضریب تبدیل غذایی (P<0.056) به صورت خطی بهبود یافت. پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی 90 میلیگرم در کیلو گرم آهن بالاترین درصد تخمگذاری و گرم تخم مرغ تولیدی روزانه را داشتند. در پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی 60 میلی گرم در کیلو گرم آهن ضریب تبدیل غذایی کمترین مقدار عددی را نشان داد. سطوح آهن جیره تاثیر معنی داری بر روی اغلب صفات سنجش کیفیت تخم مرغ تولیدی نشان نداد (P>0.05). با افزایش سطح آهن جیره شاخص رنگ زرده به صورت معادله درجه دو تغییر نشان داد به طوری که پرندگان تغذیه شده با جیره مکمل شده با 30 میلی گرم در کیلوگرم آهن شاخص رنگ زرده بالاتری نسبت به دیگر سطوح آهن جیره داشتند (P<0.05). نتایج این آزمایش نشان داد که مکمل نمودن جیره مرغان تخمگذار در دوره دوم تولید با گلایسینات آهن موجب بهبود عملکرد تولیدی پرنده می شود ولی تاثیری بر صفات کیفیت تخم مرغ ندارد.

کلمات کلیدی