ارتباط متون با یکدیگر یا رابطه بینامتنی در بلاغت عربی با نامهایی مانند تناص، تلمیح و تضمین خوانده می شود و درجایگاه یکی از مهمترین مباحث تحلیل متن موردتوجه بسیاری ازپژوهشگران علوم انسانی قراردارد. باتوجه به این که از عصرنزول تا کنون آثار و متون اسلامی در شکل گیری و تدوین خود، همواره تحت تاثیر قرآن و سیره معصومین قرارداشته اند همچنین دربین این متون، معاهدات سیاسی هرزمانه نقش خطیری در سرنوشت سیاسی مردم ایفا می کرده است، این نوشتار با روش توصیفی- تحلیلی و براساس ره یافت بینامتنی در پی پاسخ به این سوال است که آیا صلحنامه منعقد شده بین امیرالمومنین 7 و معاویه (صفین) نیز از آیات قرآن و روایات بهره مند شده است؟ یافته های پژوهش نشان می دهد که این عهدنامه از روابط بینامتنیتِ قرآنی برخوردار است و تناص موجود در آن، اکثرا از نوع نفی متوازی است.

کلمات کلیدی