با پیشرفتهای اخیر در دوربینهای نظارتی و افزایش نیاز به امنیت عمومی، کاربردهای شبکه دوربینهای مداربسته از نقش اولیه آنها در ارائه نظارت ساده فراتر رفته است و امکانهای جدیدی همچون شناسایی، ردیابی اهداف مختلف و شمارش را به صورت خودکار فراهم نمودهاند. کاربرد عمده این دوربینها در نظارت بر امنیت، ایمنی و بهرهبری میباشد. مهمترین چالش دوربینهای نظارتی طراحی چیدمان بهینه به منظور اطمینان از حداکثر پوشش بوده، زیرا جایگذاری بهینه دوربین تاثیر زیادی بر کیفیت و کارایی نظارت دارد. در حال حاضر فرآیند انتخاب نوع دوربینهای مدار بسته و چیدمان محلی آنها به صورت دستی میباشد که این پروسه میتواند همراه با خطا باشد. پس لازم است برای تعیین بهینهترین جایگذاری ممکن روشهای مناسبی تعیین شود تا نه تنها فضاهای بیشتری از محل نظارت پوشش داده شود، بلکه تعداد دوربین کمتری نیز استفاده شود. قبل از استقرار دوربینها باید محل نصب و جهتگیری آنها نیز تعیین شود. در این مقاله، رویکردهای اخیر در ارتباط با جایگذاری دوربینهای مداربسته به روشی ساختاری مورد بررسی قرار میگیرد. همچنین تلاش داریم تا بررسی کاملی از استراتژیهای مربوط به فرمولبندی و روشهای بهینهسازی متداول معرفی شده توسط محققان در این زمینه، ارائه دهیم.

کلمات کلیدی