عنوان : ( منع فقهی بلندمرتبه سازی در بوته نقد )
نویسندگان: علی الهی خراسانی , تکتم لعل نامی ,
Full Textچکیده
یکی از مسائلی که شهرهای امروز جهان به‌ویژه شهرهای بزرگ با آن مواجه هستند، بلندمرتبه‌سازی است. تعریف بلندمرتبه‌سازی نسبی است و بستگی به شرایطی همچون شرایط اجتماعی و تصورات فرد از محیط و ارتفاع ساختمان‌های هم‌جوار دارد و تا حد زیادی با توجه به عرفِ محل تعریف می‌شود. بلندمرتبه‌سازی به‌عنوان مجموعه‌ای از مزایا و معایب، موافقان و مخالفانی با ادله‌های مختلف و گاهی متناظر پیدا کرده‌است. مرور این مزایا و معایب دیدی جامع در بررسی فقهی این پدیده نیز فراهم می‌آورد. پرسش اصلی مطالعۀ حاضر این است که حکم اولیِ بلندمرتبه‌سازی در شهر اسلامی چیست؟ برای پاسخ به این مسئله دیدگاه محسن اراکی بررسی و نقد خواهد شد. از ادلۀ فقهی ازجمله قاعدۀ «لاضرار» می‌توان به پنج ضابطۀ اساسی اشاره نمود: لزوم کاربری انسانی، تناسب ارتفاع ساختمان با سطح اماکن دینی، توجه به هویت و منظر دینی، تخریب نکردن میراث فرهنگی و توجه به حق آرامش برای بلندمرتبه‌سازی. با رعایت ضوابط فوق، بلندمرتبه‌سازی به‌لحاظ فقهی، مجاز و درصورتِ ارتقای کیفیت زندگی و حفظ حقوق شهروندی رجحان دارد.
کلمات کلیدی
, بلندمرتبه‌سازی, اعمار زمین, توسعه عمودی, میراث فرهنگی, لاضرار
@article{paperid:1090438,
author = {الهی خراسانی, علی and تکتم لعل نامی},
title = {منع فقهی بلندمرتبه سازی در بوته نقد},
journal = {جستارهای فقهی و اصولی},
year = {2022},
volume = {8},
number = {1},
month = {June},
issn = {2476-7565},
pages = {188--153},
numpages = {-35},
keywords = {بلندمرتبه‌سازی، اعمار زمین، توسعه عمودی، میراث فرهنگی، لاضرار},
}
%0 Journal Article
%T منع فقهی بلندمرتبه سازی در بوته نقد
%A الهی خراسانی, علی
%A تکتم لعل نامی
%J جستارهای فقهی و اصولی
%@ 2476-7565
%D 2022
