مسائل اجتماعی مانند اعتیاد به مواد مخدر از عوامل اصلی تحلیل برنده های کیفیت زندگی و ایجاد کننده بسیاری از فرایندهای نامطلوب اجتماعی است که عدم برنامه ریزی صحیح در ارتباط با آن می تواند تبعات گسترده ای برای جامعه به همراه داشته باشد. با توجه به ماهیت پیچیده اعتیاد، افزایش شیوع آن، کاهش سن اعتیاد و تنوع مواد مخدر مصرفی، یک سازمان یا نهاد خاص قادر به ارائه راهکارهایی عملی در جهت پیشگیری و کنترل آن نیست. هر چند طی سالیان اخیر به منظور پیشگیری و کنترل اعتیاد به مواد مخدر برنامه ها و اقدامات مختلفی در سطح ملی و استانی از سوی سازمانهای متولی امر اجرا شده است، با این حال آسیب شناسی این برنامه‌ها نشان دهنده اثربخشی پایین آنها می باشد که یکی از مهمترین دلایل آن عدم هماهنگی های سازمانی، موازی کاری، جزیره‌ای کار کردن سازمانهای متولی امر آسیب های اجتماعی و عدم مشارکت تمام کنشگران درگیر در این آسیب بویژه جامعه هدف اعتیاد در برنامه ریزی، ارایه راهکار و اجرایی نمودن آنها می باشد. بیشتر برنامه های ارایه شده با رویکردی از بالا به پایین در قالب نسخه های ملی برای تمام کشور ارایه شده و کمتر راهکارهای پیشگیرانه زمینه مند و خاص با در نظر گرفتن اقتضائات گروه های متاثر از اعتیاد ارایه شده است. بر این اساس مطالعه حاضر با رویکردی مشارکتی در پی شناسایی عوامل، نقد برنامه های موجود و ارایه راهکارهای زمینه مند با مشارکت گروه های هدف اعتیاد در نواحی حاشیه شهر مشهد بوده است.

کلمات کلیدی