مقدمه: سایه ­نویسی که خلق و ایجاد اثر برای و به نام دیگری است غالباً همراه با اعطای نویسندگی یا نویسنده مهمان است. گرچه این پدیده زاده دوران مدرن نیست و سالهاست که خدمات سایه­نویسی در عرصه­های مختلفی چون سیاست، حقوق و... مورد استفاده قرار می­گیرد، اما سایه­ نویسی دانشگاهی به‌واسطه ظهور و گسترش استفاده از فناوری­ های نوین ابعاد تازه ­تری به خود گرفته است. ظهور مؤسسات مختلفی که به ارائه انواع متنوعی از خدمات در زمینه نوشتن مقاله، پایان­ نامه و رساله می ­پردازند موجب بروز پیامدهای منفی چون لطمه به شهرت و اعتبار نهادی، نقض اصالت و تمامیت علمی شده است. بدین جهت سیاست­گذار جنایی کشور در حمایت از علم و اصالت تولیدات علمی به این پدیده واکنش نشان داده است. ازاین‌رو، هدف این پژوهش ارائه شناخت و آگاهی بخشی نسبت به سایه­ نویسی و ابعاد مختلف آن و نیز آشنایی با رویکرد قانون­گذار در مقابله با این پدیده می­ باشد. روش ­شناسی: روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی و تحلیلی است و شیوه جمع­ آوری اطلاعات به‌صورت کتابخانه ­ای است. یافته ­ها: سایه ­نویسی و اجاره علمی (استفاده از شخص ثالث برای آماده کردن کار پژوهشی) نقض هنجارهای اخلاقی و قانونی می‌باشد. سایه ­نویسی در قانون پیش­گیری و مقابله با تقلب در تهیه آثار علمی جرم ­انگاری شده است. قانون­گذار با دو شیوه پیش­بینی ضمانت اجراها و استراتژی ­های پیش­گیری به مقابله با سایه­ نویسی پرداخته است. به‌موجب این قانون، ارائه خدمات سایه­ نویسی جرم بوده و مشمول مجازات کیفری می­باشد و استفاده از اثری که توسط سایه ­نویس آماده شده در دانشگاه ­ها به‌عنوان اثر خود تخلف بوده و مشمول مجازات­ های اداری و انتظامی می­گردد. نتیجه گیری‌­: به‌منظور مقابله مؤثر با این پدیده در جامعه علمی نیازمند اتخاذ سیاست ­های مدون و کدهای اخلاقی و حقوقی شفاف و جامع­تر هستیم.

Keywords