از مقدار انرژی ورودی به هر سیستمی، بخشی به عنوان پسماند به محیط برگردانده میشود. به همین دلیل برای پایدار بودن فرآیندها، تمرکز بر ساز و کاری که ورودی(های) سیستم را به خروجی(ها) نسبت میدهد، اهمیت دارد. در تعریف توسعه پایدار این سازوکار، اقتصاد است. سوال تحقیق حاضر این است که روند تغییرات کارایی مصرف انرژی و محیطزیست در صنایع اقتصاد ایران چگونه است؟ ضرورت پاسخ به این سوال، اخذ نتایجی است که بتواند راهنمای سیاستگذاری و ارایه توصیه های سیاستی باشد. برای این منظور، اطلاعات مصرف انواع مختلف حامل های انرژی و پسماندهای تولید (به تفکیک انواع آلودگی) به همراه ارزش ستانده، برای 23 صنعت )کدهای آیسیک دو رقمی( طی دوره 1388 تا 1315 مورد استفاده واقع خواهد شد. این اطلاعات، برای محاسبه شاخص بهره وری مالم کوئیست (MI) به کار گرفته شد. نتیجه محسابات شاخص MI نشان داد که بهبود کارایی کل در سال های اخیر کاهش یافته است. در موارد معدودی بهبودی رخ داده است که به دلیل تغییرات ساختاری صنایع بوده و کارایی فنی افزایش نیافته است. با این حال، صنعت نساجی مثال خوبی است که در آن بهبود کارایی کل ناشی از پیشرفت کارایی فنی رخ داده است. همچنین از شش صنعت مهم، دو صنعت بزرگ (\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\"مواد غذایی\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\" و \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\"فلزات اساسی\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\") تقریبا هیچ بهبود کلی از هیچ نوعی نداشته اند. بنابراین، توصیه میشود که سیاستگذاران برای بهبود کارایی دو صنعت اخیر برنامه ریزی نموده و همچنین توجه خود را بیشتر به تغییرات ساختاری معطوف نمایند.

کلمات کلیدی