کارگاه های طراحی (آتلیه)، رایج ترین فضای مورد استفاده در آموزش معماری می باشند که بیش از دو سوم زمان تحصیلی دانشجویان در آنجا سپری می شود. با توجه به اینکه محیط در شکل دهی به رفتارها نقش دارد، سئوال عمده این است که آیا محیط و روان شناسی محیطی می تواند بر شکل گیری معماری و روش طراحی دانشجویان اثرگذار باشد یا نه؟ و آیا توجه به فضای فیزیکی کارگاه های طراحی بعنوان بستر تبدیل دانش نظری به مدل طراحی از طریق خلاقیت ملزوم است یا خیر؟ با توجه به اهمیت هدف طراحی در آموزش معماری، این مقاله تلاش دارد تا نظر نگارنده را در ارتباط با نقش وضعیت فیزیکی فضا و نحوه تاثیرگذاری آن بر میزان یادگیری و توانمندسازی ذهنی دانشجویان رشته معماری ترسیم نماید و بر اساس شاخصه هایی از روانشناسی محیطی در موضوع مذکور، سامانه ای در جهت ارائه راهکارهای مناسب پیشنهاد نماید.روش تحقیق در این پژوهش، بر پایه تحلیل روابط متقابل میان متغیرهای مستقل فرم فیزیکی فضا و متغیرهای وابسته توانمندسازی ذهنی و شاخصه های روانشناسی محیطی است.

کلمات کلیدی